عرضه بی دردسر پوشاک داخلی با برند خارجی
به گزارش مستر کار، چند سالی است که تولید و عرضه پوشاک داخلی منقش به برندهای خارجی در صنعت پوشاک ایران رونق گرفته و وزارت صمت هم طی سال های گذشته صرفاً وعده برخورد و نظارت در این عرصه را داده است.
به گزارش مستر کار به نقل از مهر، «برندمداری خارجی» چالشی است که در ایران بنا به دلایلی همچون نامرغوب بودن کیفیت برخی از کالاهای ساخت داخل، پایین بودن تکنولوژی ساخت نسبت به موارد مشابه خارجی، عدم فرهنگ سازی، عدم تبلیغات مناسب، ناهماهنگی قیمت و قدرت خرید مردم و … اپیدمی شده است؛ به گونه ای که در سطح جامعه اینطور القا شده که جنس ایرانی بی کیفیت و جنس خارجی باکیفیت است. مردم از بازار کالاهای برقی و لوازم خانگی تا بازار محصولات خوراکی و پوشاک بدنبال تولیدات خارجی می گردند.
این فرهنگ خارجی پسندی به قدری در فرهنگ جامعه ایرانی رسوخ کرده که تولیدکنندگان ایرانی طبق یک رسم قدیمی کالاهای تولیدی خودرا با برند خارجی می فروشند. طبق اظهارات متولیان حوزه پوشاک عمده کالاهای خارجی در بازار، در حقیقت کالای ایرانی هستند که برند خارجی دارند و تولیدکننده اهتمام دارد از این طریق محصولات خودرا در تعداد و قیمت مناسب به فروش برساند.
آنطور که وزارت صمت نیز می گوید سال ۹۶ مجوزی به برخی از مجموعه ها برای واردات پوشاک اعطا شد و در سالهای بعد که به سبب محدودیت های ارزی بطور کل جلوی واردات گرفته شد و هیچ مجوزی اعطا نشد.
نکته جالب آنکه برمبنای ادعای شرکتها برندهایی که از قبل مجوز گرفته بودند هم اکنون تولید داخل انجام می دهند و کالاهای آنها وارداتی نیست. در حقیقت این واحدها به اسم برند خارجی کالا می فروشند.
مارک های برچسبی
همانطور که اشاره شد در کنار پوشاک قاچاق، اغلب پوشاک خارجی در بازار یا محصول ایرانی منقش به برند خارجی و یا محصول تقلبی خارجی هستند.
گشت و گذاری در بازار نیز صحت و سقم این ماجرا را نشان می دهد؛ بررسی ها حکایت از آن دارد که سالهاست مارک و برچسب برندهای خارجی به وفور در بازارهای مختلف وجود دارد و دردسترس است. تولیدکنندگان به آسانی این برچسب ها را می خرند و روی کالای تولید شده در کارگاه خود می چسبانند و به نام برند خارجی با قیمت های غیرواقعی عرضه می کنند.
در این بخش از بازار، لیبل و مارک برندهای مختلف در قالب های مختلف مانند چرمی، فلزی، پارچه ای و… وجود دارد و با توجه به این که در کشور ما ۷۰ درصد کالاهای پوشاک در کارگاه های زیرپله ای و بصورت بی هویت تولید می شوند، بدین سبب اغلب مارک فروشان از قبل سفارش گرفته و مارک مد نظر تولیدکننده را تهیه می کنند.
چرا در برندسازی موفق نیستیم؟
بر اساس آمار وزارت صمت، هم اکنون در عرصه صنعت پوشاک حداقل ۱۰۰ هزار واحد صنفی تولیدی ثبت شده که این آمار به غیر از مجموعه واحدهای مشاغل خانگی و مزون هایی است که توسط وزارت ارشاد دارای مجوز هستند. حداقل ۲۸۰ هزار واحد صنفی توزیعی نیز در عرصه پوشاک فعال است که این آمار نیز به غیر از فروشگاه های فعال در عرصه فضای مجازی و بعضاً بدون مجوز است.
همچنین یک هزار واحد صنعتی تولیدی در عرصه پوشاک در کشور فعال است. در این تعداد واحد صنعتی- تولیدی بعلاوه ۱۰۰ هزار واحد صنفی-تولیدی میان ۷۰۰ هزار تا یک میلیون نفر اشتغال دارند که با احتساب اشتغال در عرصه توزیع، حدود دو تا ۲.۵ میلیون نفر (آمار ثبت شده رسمی واحدهای رسمی) در صنعت پوشاک کشور مشغول بکار هستند.
طبق این آمار، ظرفیت به نسبت خوبی برای برندسازی پوشاک در کشور وجود دارد و البته چند برند داخلی هم تا حالا توانسته اند موفقیت نسبی را در بازار کسب کنند اما وضعیت بصورت کلان مطلوب نمی باشد.
از سویی فعالان صنعت پوشاک با چسباندن برند خارجی روی پوشاک داخلی می توانند با قیمت بالاتر از قیمت نهایی کالای خودرا بفروشند چراکه قیمت پوشاک بطور معمول در بازار بالا است و اگر قرار باشد که مارک های معروف دنیا را هم یدک بکشد، حتما باید قیمتی سه تا چهار برابر حد معمول برای آن از طرف متقاضی پرداخت گردد.
از سویی دیگر نیز شرکت بدون این که زحمات مربوط به پروسه برندسازی و… را طی نماید به آسانی کالاهای خودرا حال با هر کیفیت و ظاهری به نام برند خارجی می فروشد. در هر حال این وضعیت تولید با هر نیتی که باشد به ضرر مصرف کننده تمام می شود.
وزارت صمت سال قبل وعده داد که نحوه نظارت و تعامل با تولیدکنندگان ایرانی که کالا را با برند خارجی می فروشند، تغییر داده و وضعیت آنها را تعیین تکلیف می کند اما تا حالا خبری در این بخش منعکس نشده است.
منبع: مستر كار
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب