تولید خودروی ارزان، از حرف تا عمل
مستر كار: این روزها به خصوص بعد از حذف دو خودروی پرتیراژ پراید و پژو 405 از خط تولید خودروسازان به سبب ناتوانی در پاس كردن استانداردهای 85 گانه و افزایش هزینه ها، ایده تولید خودروهایی در بازه قیمتی خودرو های یاد شده بعنوان «خودروی ارزان» در دستور كار قرار گرفته است.
هرچند تا همین روز گذشته که سایپا تولید پراید با قیمت سه هزار دلار را در برنامه داشت، با فرض نرخ متوسط ۲۰ هزار تومانی دلار و قیمت ۶۰ میلیون تومانی کارخانه ای، خودرویی ارزان و جزو یکی از ارزان ترین خودرو های تولیدی در جهان محسوب می شد، اما بهرحال گردنگیر بر رعایت استانداردهای ایمنی و ۸۵ گانه و همین طور ضرورت دگرگونی و نوگرایی در خودروسازان، خروج از خط تولید آنرا رقم زد و حال خودروسازان به دنبال جانشین قیمتی مناسبی برای آن هستند.
چنین وضعیت بطور مشابه برای پژو ۴۰۵ جی. ال. ایکس وجود داشت، با این تفاوت که این خودرو جزو یکی از محبوب ترین خودرو های خانوادگی تاریخ ایران شمرده می شود.
شنیده ها حاکیست وزارت صنعت سه گزینه تولید میکروکارها (Micro Car)، تولید خودرو با موتور کم مصرف و موتورسیکلت های چهارچرخ را در دست بررسی دارد تا گزینه مناسبی را برای خانواده های ایرانی برگزیند.
با توجه به سوابقی که از گذشته در تولید خودرورهای ارزان موجود است، اینکه چقدر تولید این خودرو ها می تواند رنگ واقعیت به خود بگیرد، محل بحث و بررسی است.
در این زمینه ۲ تن از کارشناسان صنعت خودرو به گفت و گو نشستیم.
«سعید مدنی» مدیرعامل اسبق سایپا به ایرنا می گوید: برخی خودرو های داخلی که با حداقل امکانات و در تیراژ بالا تولید می شوند، جزو خودرو های ارزان قیمت به حساب می آیند.
وی به پروژه ال ۹۰ اشاره نمود و اظهار داشت: این پروژه از طرف رنو بعنوان خودرویی ارزان و ساده برای حضور در جاده ها و خیابان های کشورهایی همچون روسیه، هند، برزیل، ایران و رومانی کلید خورد و هرچند در ابتدا مقرر بود ارزان تمام شود، اما بعدها به دلایلی همچون طولانی شدن اجرای پروژه، نوسان های ارزی و وابستگی به واردات، تبدیل به خودرویی شد که قیمتی معمولی داشت.
مدنی اشاره کرد: آنچه سبب می شود یک خودرو ارزان قیمت لقب بگیرد، شمارگان تولید و صرفه اقتصادی دانش ساخت قطعات آن در داخل کشور است.
به گفته این کارشناس صنعت خودرو، تولید خودروی ارزان که در عین حال از خاصیت های ایمنی و راحتی برخوردار باشد، نیاز به طراحی و مهندسی بسیار قوی دارد و این طور نیست که هرچقدر ساده تر باشد، طراحی ساده تری هم داشته باشد.
وی افزود: در ال۹۰ اثرات تفکر مهندسی همچون مهندسی ارزش و مهندسی قیمت را شاهد بودیم که نشان میدهد کار بسیار سختی روی آن انجام شده است و همین مساله سبب شد تا در سایر نقاط جهان خودرویی ارزان قیمت به حساب آید، اما در ایران به دلیلهای یاد شده قیمتی معمولی پیدا کرد.
وی یادآورشد: می خواستیم ال۹۰ را با قیمت هفت هزار دلاری (با دلاری هزار تومانی) عرضه نماییم، اما وقتی وارد بازار شد ۱۳ میلیون تومان قیمت داشت در صورتیکه دلار همان قیمت باقی مانده بود.
مدنی بیان داشت: اگر منظور وزارت صنعت و خودروسازان از خودروی ارزان، تولید خودرو های میکرو دو، سه یا چهار نفره باشد، همانند خودروهایی تحت عنوان اسمارت (smart) که در سال های گذشته توسط شرکت بنز تولید شد و با اقبال چندانی نیز مواجه نشد، باید گفت این خودرو ها ارزان تمام نمی شوند، برای اینکه فناوری پیشرفته تری نیاز دارند.
لزوم تمرکز بر تولید خودرو های برقی
وی اظهار داشت: شاید بهترین راه این باشد که به سراغ خودرو های برقی برویم، برای اینکه فناوری باتری (به عنوان یکی از اجزای مهم خودرو های برقی) این روزها در جهان پیشرفت خوبی داشته و از سویی هنوز خودروسازان ما حرکت جدی در این حوزه آغاز نکرده اند.
مدیرعامل اسبق سایپا، همین طور ادامه ساخت خودرو های کنونی با موتورهای با مصرف سوخت پایین (مثل سه سیلندر) را بعنوان راهکاری دیگر دراین زمینه عنوان و تاکیدکرد: می توان با افزایش شمارگان تولید، ارتقای راندمان و انجام یک سری کارهای مهندسی، قیمت ها را کم کرد.
وی، ارزانی در ایران را «مفهومی غریب» توصیف کرد و اظهار داشت: در فضایی که کسب وکار و کل اقتصاد تحت تاثیر نرخ ارز قرار دارد، به چه چیز می توان ارزان اطلاق کرد؟
مدنی افزود: فراموش نکنیم در این راه با هزینه های به ظاهر ریالی (مثل تولید فولاد، مس، مواد پلیمری و غیره) مواجه ایم که با نوسانات ارزی گرفتار تغییر می شوند و لحاظ کردن همه این مسائل نشان میدهد در تولید خودروی ارزان با چه مشکلاتی مواجه ایم.
پارادوکس ارزانی در ایران
«امیرحسن کاکایی» دیگر کارشناس صنعت خودرو نیز دراین زمینه معتقد است: «ارزان» کلمه ای مبهم است که از دید خودروساز و از دید مشتریان معنایی متفاوت دارد؛ این ابهام سال ها است که برطرف نشده است.
وی به ایرنا اظهار داشت: روزی که خودروی ال۹۰ تولید می شد، قرار بود در دو کلاس ساده E۰ و فول آپشن E۲ عرضه گردد، پیش بینی می شد بیش از ۹۵ درصد متقاضیان به سمت E۰ و بقیه پنج درصد به E۲ تمایل نشان دهند، اما در زمان پیش ثبت نام عکس آن صورت گرفت.
کاکایی بیان داشت: «ایرانی ها دوست ندارند کالایی ارزان بخرند، اما دوست دارند با کمترین قیمت و هزینه بهترین کالا را خریداری کنند» و بنا بر این آنچه می خرند با آنچه در نظر دارند تناسبی ندارد.
وی اضافه کرد: در صورتیکه از دیدگاه مصرف کنندگان در شرایط کنونی چیز ارزان بی مدلول است، اما خودروساز به دنبال ارائه محصولی است که با حذف یک سری آپشن ها، امکانات، قطعات و ریزه کاری های فنی تولید شود یا در آن از قطعات با کیفیت پایین ترین استفاده شده باشد.
استاد گروه مهندسی خودروی دانشگاه علم و صنعت از خودرو های چینی که بسیاری قطعات آنها در مقابل خودرو های آمریکایی، اروپایی و ژاپنی عمر و کارکرد پایین تری دارند یا دو خودروی لکسوس و تویوتا که هر دو متعلق به یک شرکت بوده، اما اولی لوکس و دومی معمولی و ارزان تر است، مثال زد و اظهار داشت: مفاهیمی که از ارزان سازی در ذهن خودروسازان است، چنین مفاهیمی است.
وی با اشاره به تداوم تولید «نیسان آبی» در گروه سایپا، اظهار داشت: این خودرو اگر قرار بود استانداردهای روز جهان را پاس کند، قیمتی دست کم پنج برابر قیمت فعلی داشت، اما دیگر مصرف کننده به سراغ آن نمی رفت؛ حتی در مقطعی این وانت با رنگ سفید ارائه شد و مردم از آن استقبال نکردند!
کاکایی اظهارداشت: نکته اصلی این خودرو در ارزان بودن آن، همین طور قیمت بهره برداری و هزینه های اندک آن است که در نظر مصرف کنندگان مهم تلقی می شود.
وی افزود: خودرویی نظیر وانت پراید هم برای فردی که تا روز گذشته با موتورسیکلت به امور زندگی خود رسیدگی می کرد، خودرویی به درد بخور و حتی ایمن تلقی می شود.
این کارشناس صنعت خودرو همین طور به تولید پژو ۴۰۵جی. ال. آی در سال های گذشته اشاره نمود که هرچند با حذف برخی قطعات و آپشن ها ارزان تر تولید می شد، اما با استقبال مواجه نشد و مردم یک دفعه دیگر ثابت کردند هر کالایی که برچسب ارزان بودن به آن بخورد مورد توجه قرار نمی دهند.
وی یادآوری کرد: روزی قرار بود خودروی «کوئید» جایگزین پراید شود و پکیج آن با هفت هزار و ۳۰۰ دلار در اختیار سایپا قرار بگیرد، خودرویی که رنو برای کاهش هزینه های تولید حتی طراحی آنرا در هند انجام داد، اما این مهم اتفاق نیفتاد.
این کارشناس صنعت خودرو اضافه کرد: در هر حال اینکه خودرویی چقدر تمام شود و آیا مورد استقبال جامعه قرار بگیرد یا خیر، دو بحث متفاوت می باشد که باید همزمان مورد توجه قرار گیرد.
وی بیان داشت: پارادوکس ها و تناقض هایی در صنعت خودروسازی وجود دارد که حتی طراحان داخلی را گرفتار مشکل کرده است، بعنوان نمونه از خودروساز استاندارد یورو ۵ را انتظار داریم، اما در عین حال می خواهیم قیمت ها تغییر نکند، همین مساله سبب شده تا صنعت طراحی در کشورمان به خوبی رشد نکند.
این استاد دانشگاه افزود: شاید مدلول ارزانی برای خودروسازان ما تولید خودرو های با ابعاد کوچکتر (که البته از فناوری پیشرفته تری برخوردار بوده و ایمنی مناسبی هم دارند) و شاید تولید موتورسیکلت های چهارچرخ (که فقط حق رانندگی با آنها در محدوده های خاصی وجود دارد و نیازمند فرهنگ سازی است) باشد و باید دید در کدام زمینه به جمع بندی می رسند.
به گزارش مستر کار به نقل از ایرنا، وزارت صنعت اعلام نموده همه این مطالب حالا بعنوان گزینه های پیش رو مطرح است اما هنوز هیچ گزینه ای نهایی نشده است.
ضمن اینکه با وزارت نیرو برای تامین جایگاه های شارژ، با وزارت نفت برای تامین یارانه مورد نیاز از محل صرفه جویی در مصرف سوخت، همین طور تامین مبالغی به صورت بلاعوض برای خریداران، سود تسهیلات و غیره با سایر دستگاه ها رایزنی هایی در حال انجام می باشد.
منبع: mastercar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب